8 აგვისტოს, რუსულმა ბომბდამშენებმა სისხლიანი კვალი საქართველოს თითქმის ყველა კუთხეში დატოვეს. გორისა და ქარელის დაბომბვის შედეგ, ერთმანეთის მიყოლებით დაიბომბა მარნეული, ბოლნისი, ვაზიანი, რაჭა, ქუთაისი, სენაკი, ფოთი... დაიღუპა 10-მდე ადამიანი.

საქართველოს მოსახლეობის სასახელოდ უნდა ითქვას, რომ ამ მოვლენებს მათში პანიკა არ გამოუწვევია და ეს თავდაჯერებულობა ქართული არმიის მოქმედებებზეც აისახა.

ზნაურის რაიონის და ცხინვალის შემოგარენის სეპარატისტებისაგან სრული გათავისუფლების შემდეგ, ქალაქ ცხინვალს ქართულმა შენაერთებმა სამი მხრიდან შეუტიეს. უტევდნენ ერედვის, ნიქოზისა და სოფელ ხეთაგუროვოს მხიდან და ალყის რკალი თანდათან უფრო ვიწყოვდებოდა. ცხინვალის ცენტრამდე მიღწევის შემდეგ, 1 საათის განმავლობაში მიმდინარეობდა ქუჩის ბრძოლები, სადაც განსაკუთრებული მისია საპოლიციო შენაერთებს ეკისრებოდათ.

დაახლოებით საღამოს 6 საათისათვის, ქართველებმა ქალაქის სრული გაწმენდა მოახერხეს. აიღეს ცხინვალის ყველა დაწესებულება და 17-წლიანი გაურკვევლობის შემდეგ, ცხინვალის ყველა სახელმწიფო დაწესებულების თავზე ქართული პირველად დროშა ააფრიალეს.

ნიკო ბარიაშვილი, სამაჩაბლოს მკვიდრი: “ქართველმა ჯარისკაცებმა ყველაზე მაგრად ზნაურის აღების დროს იომეს. ზნაურის შესასვლელთან მდგომ ვითომ სამშვიდობო ჯარებში მყოფ რუსებს ეგონათ, ქართველები ზნაურში ცენტრალური გზით შევიდოდნენ, მაგრამ ჩვენებმა ეშმაკობა გამოიჩინეს. ჯერ აიღეს ზნაურის შემოგარენის სოფლები და დაბას ზურგიდან დაარტყეს. ზნაურის აღების შემდეგ, რუსები თამაშგარეში დარჩნენ და ზნაურის დატოვებაღა დარჩენოდათ”.

ქართველების მიერ ცხინვალის აღების შემდეგ, როკის გვირაბი გადმოკვეთა რამდენიმე ათეული ტანკისაგან შემდგარმა რუსულმა სამხედრო კოლონამ, რომლის მიზანიც, ბუნებრივია, ცხინვალზე იერიშის განხორციელება იყო. ბრძოლის ეპიცენტრად დაბა ჯავა და მისი შემოგარენი სოფლები და ტყის მასივი იქცა.

იმის მიუხედავად, რომ ამ დროს პრეზიდენტ სააკაშვილს უკვე საყოველთაო მობილიზება ჰქონდა გამოცხადებული და რეზერვისტების კოლონები სამაჩაბლოში ყოველ წუთში ჩადიოდნენ, ბრძოლის მთელი სიმძიმე, რა თქმა უნდა, რეგულარულ არმიას დააწვა და ჯავის ტყეებში შეტაკების პერიოდში როგორც ქართველები, სეპარატისტებიც, ბრძოლისაგან საკმაოდ გადაღლილები იყვნენ.

ათზე მეტი რუსული ტანკის განადგურების შემდეგ, ქართულმა სარდლობამ ჯავის ხიდის აფეთქების გადაწყვეტილება მიიღო. ამ გზით, რუსებს მოესპოთ ცხინვალში მძიმე ტექნიკის შეყვანის საშუალება, რაც უკვე აღებული ქალაქის დაცვის საქმეში პრაქტიკულად გადამწყვეტი აღმოჩნდა.

ცხინვალის მოვლენების შემდეგ, რუსულმა საინფორმაციო საშუალებებმა არაერთხელ გამოაცხადეს, რომ თითქმის ცხინვალი კვლავ სეპარატისტების ხელში იყო, მაგრამ ხიდის აფეთქების შემდეგ, მსგავსი შეტევის განნხორციელება წარმოუდგენლად ძნელია.

გავრცელდა ინფორმაცია, რომ ქართველებმა სარაკეტო დარტყმის შემდეგ, შეძლეს როკის გვირაბის აფეთქება, თუმცა ეს ინფორმაცია ქართულ მხარეს არ დაუდასტურებია.

9 აგვისტოს ღამეს, რუსებს მდინარე პატარა ლიახვის გადმოკვეთის რამდენიმე მცდელობა ჰქონდათ, მაგრამ როგორც ჩვენთან სატელეფონო საუბარში ერთ-ერთი ქართველი მებრძოლი აცხადებს, ღამის ბრძოლების დროს ქართველებს გარკვეული უპირატესობა გააჩნიათ და ეს უპირატესობა პირველ რიგში თანამედროვე შეიარაღებითაა განპირობებული.

თანამედროვე ღამისმხედი მოწყობილობები ქართველ ჯარისკაცებს ღამის ბრძოლების მტერზე ბევრად უკეთ წარმოების საშუალებას აძლევს.